Σπάω την επί μήνες σιωπή μου(λόγω χρόνου) και πιάνομαι από το πρόσφατο γεγονός που έκανε βόλτα σε όλη την ιντερνετική(και όχι μόνο) ελληνική(και όχι μόνο) κοινότητα. Περιττεύει να αναφέρω το συμβάν του εκπροσώπου τύπου της Χρυσής Αυγής ο οποίος χειροδίκησε κατά της Κανέλλη. Εξάλλου και ποιος δε το έχει δει από την ώρα που έγινε.
Το θέμα που θέλω να θίξω εφάπτεται της ιστορίας της πολιτικής στην Ελλάδα και από εκεί θα αντλήσω στοιχεία. Ακούω λοιπόν πολλούς, κατά βάση αριστερούς που, συνεπαρμένους και θερμόαιμους από το γεγονός υποστηρίζουν την πολιτική απαγόρευση της Χρυσής Αυγής. Ότι δηλαδή η λύση στη βια που το πανελλήνιο απήλαυσε(επιτρέψτε μου την έκφραση) είναι η απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα η Παπαρήγα διεμήνυσε ότι το ΚΚΕ δεν θα περάσει στη λογική "οφθαλμός αντί οφθαλμού". Κανείς λοιπόν δε βλέπει λοιπόν την ιστορική ασέβεια; Ας φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας.
Το 1929, με πρόταση της τότε κυβέρνησης Βενιζέλου περνάει το λεγόμενο "ιδιώνυμο αδίκημα"(Ν. 4229) το οποίο, με λίγα λόγια προέβλεπε μέχρι και φυλακίσεις λόγω ιδεολογίας κομμουνιστικής ή αναρχικής. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των τότε αριστερών και την πρόταση του Παπαναστασίου να ισχύει το ιδιώνυμο και για τους φασίστες, ο Βενιζέλος πέρασε το νόμο. Μεταξύ άλλων ο νόμος δεν αναγνώριζε την απεργία ως μέσο προβολής των πολιτικών δικαιωμάτων και θεωρούσε ότι η διαδήλωση έσειε την κοινωνική γαλήνη. Πάνω κάτω δηλαδή τα δικαιώματα των εργατών. Ακολούθησαν διώξεις και φυλακίσεις. Ο Μεταξάς ενέτεινε τις διαδικασίες αναγνώρισης ιδεολογίας.
Μετά τον εμφύλιο οι αριστεροί σχεδόν ποινικοποιήθηκαν και αριστερό κόμμα αναγνωρίστηκε κατά την μεταπολίτευση. Στο ενδιάμεσο διάστημα οι αριστεροί έκαναν τεράστιους αγώνες για να αναγνωριστούν πολιτικά και να έχουν δικαίωμα εκλογής.
Και τώρα ζητούν την απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής! Δεν είναι ύβρις αυτό κύριοι; Ακόμη και οι αντιδημοκρατικοί πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως αντιμετωπίζονται οι δημοκρατικοί. Ναι, πρέπει να δοθεί βήμα στη Χρυσή Αυγή μέχρι τις εκλογές. Αλλιώς αποδεχόμαστε ότι είμαστε ηλίθιοι. Το τεράστιο λάθος που έκαναν οι δημοσιογράφοι πανελληνίως, να κρύψουν το κίνημα που γεννιόταν δεν πρέπει να επαναληφθεί. Πόσο μάλλον η νομιμοποίηση! Οι αριστεροί που ζητούν να απαγορευτεί η Χρυσή Αυγή δε σέβονται την ιστορία τους, το αίμα που έχει χυθεί για να συμμετέχει η αριστερά στην πολιτική νόμιμα. Κι όμως, αν και καταδικάζω τη βία δε θεωρώ πως η απαγόρευση είναι η λύση. Η βια αυτή ούτε χθεσινό φαινόμενο είναι, ούτε φυσικά προέρχεται μόνο από τη Χρυσή Αυγή. Ο φασισμός προέρχεται και από τα δύο άκρα. Απλώς κάποιοι είναι δειλοί για να το παραδεχθούν.
Το θέμα που θέλω να θίξω εφάπτεται της ιστορίας της πολιτικής στην Ελλάδα και από εκεί θα αντλήσω στοιχεία. Ακούω λοιπόν πολλούς, κατά βάση αριστερούς που, συνεπαρμένους και θερμόαιμους από το γεγονός υποστηρίζουν την πολιτική απαγόρευση της Χρυσής Αυγής. Ότι δηλαδή η λύση στη βια που το πανελλήνιο απήλαυσε(επιτρέψτε μου την έκφραση) είναι η απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα η Παπαρήγα διεμήνυσε ότι το ΚΚΕ δεν θα περάσει στη λογική "οφθαλμός αντί οφθαλμού". Κανείς λοιπόν δε βλέπει λοιπόν την ιστορική ασέβεια; Ας φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας.
Το 1929, με πρόταση της τότε κυβέρνησης Βενιζέλου περνάει το λεγόμενο "ιδιώνυμο αδίκημα"(Ν. 4229) το οποίο, με λίγα λόγια προέβλεπε μέχρι και φυλακίσεις λόγω ιδεολογίας κομμουνιστικής ή αναρχικής. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των τότε αριστερών και την πρόταση του Παπαναστασίου να ισχύει το ιδιώνυμο και για τους φασίστες, ο Βενιζέλος πέρασε το νόμο. Μεταξύ άλλων ο νόμος δεν αναγνώριζε την απεργία ως μέσο προβολής των πολιτικών δικαιωμάτων και θεωρούσε ότι η διαδήλωση έσειε την κοινωνική γαλήνη. Πάνω κάτω δηλαδή τα δικαιώματα των εργατών. Ακολούθησαν διώξεις και φυλακίσεις. Ο Μεταξάς ενέτεινε τις διαδικασίες αναγνώρισης ιδεολογίας.
Μετά τον εμφύλιο οι αριστεροί σχεδόν ποινικοποιήθηκαν και αριστερό κόμμα αναγνωρίστηκε κατά την μεταπολίτευση. Στο ενδιάμεσο διάστημα οι αριστεροί έκαναν τεράστιους αγώνες για να αναγνωριστούν πολιτικά και να έχουν δικαίωμα εκλογής.
Και τώρα ζητούν την απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής! Δεν είναι ύβρις αυτό κύριοι; Ακόμη και οι αντιδημοκρατικοί πρέπει να αντιμετωπίζονται όπως αντιμετωπίζονται οι δημοκρατικοί. Ναι, πρέπει να δοθεί βήμα στη Χρυσή Αυγή μέχρι τις εκλογές. Αλλιώς αποδεχόμαστε ότι είμαστε ηλίθιοι. Το τεράστιο λάθος που έκαναν οι δημοσιογράφοι πανελληνίως, να κρύψουν το κίνημα που γεννιόταν δεν πρέπει να επαναληφθεί. Πόσο μάλλον η νομιμοποίηση! Οι αριστεροί που ζητούν να απαγορευτεί η Χρυσή Αυγή δε σέβονται την ιστορία τους, το αίμα που έχει χυθεί για να συμμετέχει η αριστερά στην πολιτική νόμιμα. Κι όμως, αν και καταδικάζω τη βία δε θεωρώ πως η απαγόρευση είναι η λύση. Η βια αυτή ούτε χθεσινό φαινόμενο είναι, ούτε φυσικά προέρχεται μόνο από τη Χρυσή Αυγή. Ο φασισμός προέρχεται και από τα δύο άκρα. Απλώς κάποιοι είναι δειλοί για να το παραδεχθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου