Ο βασιλιάς - μέρος δεύτερο

Ο βασιλιάς ήταν στο θρόνο ήδη δέκα μήνες όταν μια άμαξα με τέσσερα μαύρα άλογα έφτασε έξω από τις μεγάλες πύλες. Ήταν ένας κήρυκας από ένα παραπλήσιο βασίλειο. Η λόγος της επίσκεψής του ήταν ένα νέο που φυσικά δεν άργησε να ταξιδέψει σαν ψίθυρος στο κάστρο. Ήταν μια πρόταση για συνοικέσιο του βασιλιά με την κόρη του βασιλιά του συμμαχικού βασιλείου. Ένας γάμος που θα ένωνε δύο μεγάλα βασίλεια και δύο τεράστιες περιουσίες, ενώ η πολιτική σκοπιμότητα φυσικά δέσποζε. Τα συνοικέσια ήταν κάτι συνηθισμένο την εποχή εκείνη ,μετά τους μεγάλους πολέμους, καθώς οι βασιλείς ήθελαν με κάθε τρόπο να συμμαχούν και να έχουν καλές σχέσεις με δυνατά βασίλεια. Παρά τη συνθήκη ειρήνης και ενότητας που έβαλε τέλος στους μεγάλους πολέμους , τα βασίλεια είχαν χωριστεί εκ νέου σε συμμαχίες, δίνοντας πλέον στη συνθήκη μια τυπική πια ισχύ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρότειναν στο βασιλιά το γάμο με σκοπό την ένωση του άλλου βασιλείου στη συμμαχία στην οποία είχε ενταχθεί η πόλη όσο ο πατέρας ζούσε.

Σε λίγες μέρες έφτασε η ίδια άμαξα έξω από τις μεγάλες πύλες, αυτή τη φορά με την κόρη του βασιλιά, την Άννα, η οποία είχε έρθει για την καθιερωμένη γνωριμία με το βασιλιά. Η Άννα ήταν περίπου είκοσι χρονών, σε ηλικία για γάμο. Είχε ξανθά σγουρά μαλλιά, γαλάζια μάτια και λευκό δέρμα. Ήταν μια έξυπνη, πολυτάλαντη γυναίκα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και γνώσεις στην πολιτική και τη μουσική. Ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε από τη γνωριμία του με την Άννα. Τόσο ο δυναμικός της χαρακτήρας όσο και η ομορφιά της γοήτευσαν το βασιλιά. Δεν πέρασαν δύο μέρες, όταν οι υπηρέτες πήραν στα χέρια τους μια γιγάντια λίστα με δουλειές για την προετοιμασία του γάμου. Η τελετή θα γινόταν σε μια βδομάδα και ,όσο μεγάλη διορία και αν φαίνεται, κάθε ώρα που περνούσε ανεκμετάλλευτη ήταν κάτι που ζημίωνε την πρόοδο της προετοιμασίας.

Σε μία βδομάδα ήταν πια όλα έτοιμα. Η τελετή έγινε και ακολούθησε μια μεγαλοπρεπέστατη εκδήλωση με άφθονο φαγητό και μουσική. Έκλεισε με ένα λόγο του βασιλιά γεμάτο αλλοτριωμένες ευχαριστίες και υποσχέσεις, όπως αρμόζει σε ένα βασιλιά που σέβεται τον εαυτό του όταν εκφωνεί ένα λόγο. Για το συγκεκριμένο λόγο, ο βασιλιάς είχε μεγάλο άγχος. Δεν είχε την ηγετική φυσιογνωμία του πατέρα του και το στόμφο που τον χαρακτήριζε, ακόμα τουλάχιστον, και δυσκολεύτηκε να κάνει το λόγο του να φαίνεται δυναμικός. Είχε βέβαια στο πλευρό του συμβούλους που όλοι τους είχαν γνωρίσει και βοηθήσει τον πατέρα του.

Όταν κόπασε ο πανικός της τελετής και το βασίλειο είχε επανέλθει στην καθημερινότητά του, ο βασιλιάς άρχισε να περνά χρόνο με τη σύζυγό του. Η Άννα τον είχε εντυπωσιάσει με τις γνώσεις της, όχι μόνο πάνω στη μουσική. Ήταν μια πανέξυπνη, μορφωμένη κοπέλα, από αυτές που ο βασιλιάς πίστευε ότι σπάνιζαν. Ο βασιλιάς ήταν πανευτυχής που κατάφερε αφενός να συνάψει μια συμφωνία για τη συμμαχία του αλλά αφετέρου ότι το αντάλλαγμα για αυτό ήταν τόσο προικισμένο. Το ζευγάρι περνούσε πολλές ώρες μαζί, στα δωμάτια της μουσικής καθώς και οι δύο είχαν πολλές γνώσεις πάνω στην τέχνη αυτή. Η Άννα ήταν εξίσου ενθουσιασμένη και ερωτευμένη με το βασιλιά. Έβρισκαν πολλά κοινά σημεία και γρήγορα δημιουργήθηκε μια άψογη χημεία μεταξύ τους. Όσο περνούσε ο καιρός δένονταν όλο και περισσότερο μεταξύ τους.

Ήταν τότε, που η σχέση τους ήταν στο καλύτερό της στάδιο, όταν η Άννα ανακοίνωσε στο βασιλιά την εγκυμοσύνη της. Ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες στη ζωή του νεαρού βασιλιά και ήταν ένα γεγονός που ήθελε να το γιορτάσει με μια εκδήλωση για τα μέλη του συμβουλίου, τη βασιλική οικογένεια και πολλούς πορφυρούς από όλα τα γένη. Έτσι και έγινε. Η τελετή ήταν ακόμα μια φορά μεγαλοπρεπής. Οι υπηρέτες είχαν ακόμα μια φορά δύσκολη δουλειά. Η Σιμόνη ήταν ακόμα μια φορά υπεύθυνη για τη μεταφορά των τροφίμων από την κουζίνα στο χώρο της τραπεζαρίας. Έτρεχε ασταμάτητα για να καταφέρει να κάνει τη δουλειά της. Ήταν δύσκολο για έναν υπηρέτη να συναναστρέφεται με πορφυρούς, και πόσο μάλλον με καρπούς. Οι νεαροί, κακομαθημένοι αριστοκράτες δεν έχαναν ευκαιρία να κάνουν πρόστυχα αστεία σε βάρος της Σιμόνης, πράγμα που φυσικά περνούσε ασχολίαστο από τους καλεσμένους που καμιά φορά γελούσαν. Η δε Σιμόνη είχε μάθει να μη δίνει σημασία σε τέτοια περιστατικά και αγνοούσε τα πειράγματα εις βάρος της. Η νεαρή υπηρέτρια όμως δεν περνούσε απαρατήρητη. Και φυσικά, επόμενο ήταν να γίνει αισθητή και από το βασιλιά.

Ο βασιλιάς ταράχτηκε τόσο πολύ όταν είδε τη Σιμόνη που έμεινε για λίγο να την κοιτάει έκθαμβος από την απίστευτη ομορφιά της. Ήταν εκείνη η στιγμή που ο βασιλιάς ένιωσε ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Ο βασιλιάς ακολούθησε με το βλέμμα του τη Σιμόνη όπου και αν πήγαινε και συχνά αφαιρούταν από τη συζήτηση του με τους αριστοκράτες πορφυρούς. Πέρασε από το μυαλό του να τη φωνάξει στο τραπέζι του για να την παρατηρήσει. Για κάποιο λόγο, δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά, και το στόμα του σαν από μόνο του την κάλεσε. Η Σιμόνη, γνωρίζοντας καλά το πρόσωπο του βασιλιά έσπευσε δίπλα του και με μια χαριτωμένη υπόκλιση και σηκώνοντας διακριτικά την άκρη του φορέματός της του χαμογέλασε περιμένοντας τη διαταγή. Ο βασιλιάς, άναυδος από το θέαμα που αντίκρισε, σάστισε και έμεινε αμίλητος για λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να συνέλθει και να της ζητήσει να του φέρει κρασί. Εκείνη αποκρίθηκε κουνώντας ντροπαλά το κεφάλι της και απομακρύνθηκε. Ο βασιλιάς έμεινε να κοιτάζει στο κενό και επανήλθε μόνο με ένα χάδι της Άννας, η οποία είχε διαισθανθεί το πόσο αφηρημένος ήταν ο σύζυγός της.

Εκείνο το βράδυ ο βασιλιάς δεν είχε ύπνο. Η σκέψη του ακολουθούσε συνεχώς τη Σιμόνη, αυτή την πανέμορφη υπηρέτρια. Έφερνε στο μυαλό του τη στιγμή που την είδε συνέχεια αρκετές φορές μέχρι που, κουρασμένος πια, αποκοιμήθηκε. Απεναντίας η Σιμόνη δεν είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία στο συμβάν. Το μόνο που συγκράτησε ήταν η γοητεία του βασιλιά. Τα μάτια του ήταν πράσινα και θυμόταν πως την κοιτούσαν επίμονη από τη στιγμή που αυτή έφτασε κοντά του. Δεν είχε σκεφτεί καν ότι αυτό το βλέμμα θα μπορούσε να είναι ερωτικό. Κανένας υπηρέτης δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί. Δεν υπήρχε κοινωνική ευελιξία και επομένως κανείς δεν σκεφτόταν ότι ένας βασιλιάς θα κοιτούσε ερωτικά μια υπηρέτρια.(τέλος δεύτερου μέρους)